Паважаныя чытачы, у гэтым ліку часопіса ў рубрыцы "сучасны ўкраінскі гранд-наратыў: падыходы, канцэпцыі, рэалізацыя" рэдакцыя месціць водгукі нашых аўтараў на артыкул Г. В. Касьянава і А. П. Толочка "нацыянальныя гісторыі і сучасная гістарыяграфія: выклікі і небяспекі пры напісанні новай гісторыі Украіны", надрукаваную ў N6 "Украінскага гістарычнага часопіса" за 2012 г.
* * *
Паважаная рэдакцыя! Паколькі ў папярэдніх публікацыях з нагоды будучага нацыянальнага Гранд-наратыву прагучала запрашэнне да дыскусіі, то дазвольце выказаць некаторыя меркаванні па гэтай нагоды, выкліканыя пераважна ўражаннямі ад нядаўняй артыкула Г. Касьянава і А. Толочка. Мой погляд на праблему і пэўны неспасціжны выснову з калегамі абумоўлена тым, што ў сілу сваёй спецыялізацыі і навуковых інтарэсаў я з'яўляюся прафесійным гісторыкам, але ўжо нямала гадоў выкладаю сацыялогію ў вобласці яе тэорыі і такой галіне, як этносоциология. Часам погляд з боку на сваю дысцыпліну, як мне ўяўляецца, бывае карысным, паколькі нават умоўныя ў цяперашнія часы "цэхавыя размежавання" дазваляюць атрымаць больш шырокі эпистемологический кантэкст і па крайняй меры яшчэ адзін дадатковы ракурс бачання праблемы. Таму далейшыя развагі будуць пэўным балансаваннем на міждысцыплінарнай мяжы. Натхняе ж мяне класічнае выраз аб тым, што"для таго, каб спазнаць сістэму, трэба выйсці за яе межы".
Ніжэй я паспрабую паказаць бачанне "стану гістарыяграфіі" з пункту гледжання сацыялогіі навукі, каб было зразумела, якія функцыі (на маю думку) павінна ажыццяўляць стварэнне ўкраінскага Гранд-наратыву для супольнасці гісторыкаў наогул, украінскіх у прыватнасці, і які сацыяльны кантэкст гэты наратыў можа мець.
стр. 4
Мабыць у грамадстве мала ведаюць, як магутна за апошнія гады змянілася вывучэнне гісторыі. Тыя абвінавачванні ў нявернасці, напышлівасці і пусты ўмоўнасці, якія прынята закідваць гісторыі, мелі калі-то падставы, але сёння яны ў значнай ступені маюць пад сабой глебы. У большай ступені гісторыя ўжо напісаная нанова, ...
Читать далее